Hvað gerum við svo?

Þegar  hlutir gerast einsog við höfum upplifað á síðsutu vikum þá er mikilvægt að sjá hvert við förum næst. Það hefur verið rætt um að hefja almenningstengsla herferð um heiminn. Ég er ekki á móti umfjöllun um ísland í fjölmiðlum. En það verður fyrst að átta sig á því  hvað við viljum segja?

Ég verð að viðurkenna það, að mér hefur alltof of oft fundist bera á því  að menn, einstaklingar og fyrirtæki jafnt sem og  stjórnmálamenn og stofnanir hafi beitt fyrir sig blaðafulltrúum sem fengir eru til að breyta svokallaðri ímynd sinni þegar illa árar. Þannig hafa menn talið sig geta keypt sér "nýja ímynd".

Ímynd er ekki eitthvað sem maður kaupir sér, ímynd er það sem menn, fyrirtæki og stofnanir ávinna sér. Ég er meira að segja ekki frá því að ímyndarskapararnir hafi haft áhrif á þá atburðarrás sem við höfum upplifað á síðustu misserum Hvaðan komu allar fréttirnar af snilldarbrögðum fjármálasérfræðinganna. Urðu þær bara til af sjálum sér? Eða var stuðað að því að koma " réttum"  fréttum á framfæri þannig að allt liti út slétt og fellt ?

Til að ná árangri þarf að vinna af sanngirni, trúverðugleika, einlægni og á heiðarlegan hátt. Þannig ávinna menn sér traust sem fólk tekur eftir, treystir og skiptir öllu máli í samskiptum. Orðið viðskiptavinur er því  mikilvægt að virða í viðskiptum og trúnaður meðal vina er líka mikilvægur því þannig verða menn ríkir. Ríkir í merkingunni að eiga trausta vini og fjölskyldu sem þeir geta leitað til því þeir vita að þeir muni reynast vel þegar á þarf að halda í lífsins ólgusjó.

Mér finnst alltof margir hafa alltof miklar áhyggjur af ímynd sinni sem og lands og þjóðar. Mín tilfinning fyrir landinu mínu er sú að við njótum enn trauts og virðingar. Við erum ekki og höfum aldrei verið hryðjuverkaþjóð í nútímamerkingu þess orðs. Það má þó segja að við höfum stundum gengið  of glöð götuna frameftir veg. Við ofveiddum síldarstofninn á sínum tíma, ekki vegna þess að það hafi verið ætlunin. Við bara vissum ekki að síldin væri takmörkuð auðlind. Við lærðum af því og höfum gert trúverðuga tilraun til að koma stjórn á veiðarnar. Koma í veg fyrir annað hrun fiskistofna.

 Við vorum líklega fyrsta þjóðin til að bregðast við með þessum hætti og erum nú þjóð sem aðrar þjóðir taka sér til fyrirmyndar og reyndar ætti alþjóðasamfélagið að nýta sér þá  þekkingu sem áunnist hefur  og gefa okkar tilraun enn freakri gaum.  Fela okkar vísindamönnum og sjómönnum að taka þátt í verndun hafsins. Það er eitt af mikilvægustu umhverfismálum umheimsins í dag.

Það var líka afar mikilvægt að sýna það með ábyrgum hætti að auka ekki þorskveiðar við síðustu úthlutun. Það sýnir ábyrgð í meðferð og umgengni við fiskistofna hafsins. Við getum því verið stolt af því að eiga sjómenn sem nýta nátturu hafsins og útgerðarmenn og fiskvinnslufólk sem  nýta hana. Án þeirra væri hafið ekki auðlind.

Íslenskir bændur hafa líka áunnið sér traust með framleiðsluháttum sínum. Að stunda sjálfbæra búskaparhætti í fjölskyldubúum og hafa aldrei tekið upp hormónanotkun við eldi búfjárs né skaðlegra aðskotaefna. Þeir hafa líka tekið virkan þátt í að endurheimta landið sem hefur vissulega orðið fyrir skaða en bændur eru nú líklega einn miklivægasti hópur fólks sem vinnur ötullega að því í samvinnu við Landgræðsluna. Þá hafa þeir verið hinir sönnu vörlsumenn landsins og viðhaldið náttúruperlum þess og þannig gert það að áhugaverðum vettvangi sem ferðamenn erlendir sem innlendir njóta í sífellt meira mæli. Bændur stand því fyrir því að tryggja að landið sé nýtt og skapi verðmæti, enda væri landið ekki auðlind ef enginn væri til að nýta það.

Þegar okkur tókst að beisla orkuna þá sýndum við í verki hversu megnug við erum og hversu rík sjálfsbjargarviðleitinin er meðal þjóðarinnar. Beislun orkunnar er eitt af mestu framfarasporum landsins og hefur vakið heimsathygli. Hvar værum við nú stödd ef við hefðum verið enn háðari orkugjöfum olíunnar en við í raun erum. Ekki biði ég í það eftir að hafa fylgst með þeim áhrifum sem hátt olíuverð hefur á samfélögin í kringum okkur. Það er stundum alveg hræðilegt.

Einn af þremur mikilvægustu  málaflokkunum sem forsetaframbjóðendur hér í Bandaríkjunum leggja áherlsu á þessa dagana er að gera landi sjálfbært um orkuframleiðslu og vera minna háð öðrum ríkjum. Þeir tala um að nýta olíulindir betur, nýta hrein kol, sólarorku, hitaveitur osfrv.

Við erum því bara nokkuð vel stödd þegar öllu er á botninn hvolft. Hvað gerðist held ég að við öll höfum nú áttað okkur á en það er sú staðreynd að á bakvið efnahagskerfi þurfa að vera verðmæti. Á bakvið efnahagskerfið sem hrundi var eiginlega bara einsog tölvuleikur sem flest okkar skildu ekki. Var ekki raunverulegur því við kunnum ekki leikinn. Allt fullt af tölvusjám á öllum borðum og stjórarnir svo mikilvægir að þeir gátu ekki komist á milli landa með hefðbundnum hætti heldur þurftu sína eigin farkosti. Datt engum í hug hvað myndi gerast ef þeir, rétt einsog við öll munum gera, féllu frá? Hvað varð um hugtakið maður kemur í manns stað? Er einhver einn einstaklingur svo mikilvægur í sínu umhverfi að við getum ekki verið án hans, við munum verða án hans fyrr eða síðar! Nei nú er bara að slökkva á tölvunni því leikurinn gekk ekki upp og snúa sér að því sem skiptir okkur máli, lífinu sjálfu í sinni fegurstu mynd.

Þurfum þessvegna að endurmeta hvað það er sem við metum til lífsgæða og spyrja okkur þeirra spurningar hvenær er nóg, nóg? Ég á von á því  að við komumst öll að niðurstöðu, hvert fyrir sig og hvert á sínum eigin forsendum .  Það kæmi mér ekki á óvart að flest munum við sjá að allt sem við höfum eignast skiptir okkur mestu máli í lífinu, restina getum við keypt!