Það eru allir bolir inn við beinið!

Þessi setning er úr laginu Bolir sem  Björgvin Halldórssonar, hin sanna ímynd Hafnarfjarðar, söng hér um árið. Þetta lag kom uppí hugann þessa helgi hér í Washington að gefnu tilefni en nú er einmitt Memorial Day Weekend, helgin sem ferðamenn alls staðar að frá landinu sjálfu, heimsækja Höfuðborgina til að minnast látinna ættingja sem fallið hafa í stríðsþáttöku landsins. Borgin er full af fólki og mikil stemming.

Vinsælasti minnisvarðinn í ár virðist vera Vietnam minnisvarðinn, enda líklega flestir sem muna það stríð. Þá er það nýji minnisvarðinn um Seinni Heimstyrjöldina, Kóreu stríðið og gyðingasafnið sem er hluti af Smithsonian safninu. Allt fullt af fólki í öllum söfunum og langar raðir að hverju og einu þeirra. Alveg magnað hvað Bandaríkjamenn eru duglegir að heimsækja söfn og fræðast um stutta en að mörguleiti merkilega sögu sína. Nýjasta safnið opnaði hér um daginn og heitir Newseum. Þar er sýnd saga fjölmiðlunar og er risastórt og merkilegt safn. Hefur fengið fjölda viðurkenninga og þykir hafa tekist afar vel.

Það finnst flestum hér, að það sé nauðsynlegt að koma til borgarinnar, að minnsta kosti einusinni lífsleiðinni. Þeirra á meðal er gríðarlegur fjöldi mótorhjólakappa sem þeysast um borgina á glæsilegum mótorhjólum, aðallega Harley Davidson, sem er eitt táknið um Bandaríska lífsstílinn. Þetta eru hinir sönnu bolir sem Björgvin söng um. Þetta er fólkið, allt í hinum hefðbundna bol, gjarnan í leðurvesti, strigaskóm  og gallabuxum. Og allir að fá sér kaffi í fant og kleinu með! Það vantar hinsvegar Halla og Ladda og skítapakk!

Í gær var hjólað á ýmsa staði í borginni, risatónleikar fyrir framan Þinghúsið og í dag heldur hátíðin áfram meðal annars með skrúðgöngu og tónlistarviðburðum. Bolirnir eru hinir svokölluðu Blue Collar Workers, bláflibbarnir, fólkið sem mætir í vinnuna, stendur sína plikt og fer síðan  heim að sinna vinum og fjölskyldu. Þetta er fólkið sem vinur myrkaranna á milli. Í gærmorgun sunnudag fórum við nokkrir vinir hér að spila golf kl. 6:50. Ég þurfti að fara að heima um kl. 5:30 til að komast á völlinn í tæka tíð. Og viti menn það var fullt af fólki komið á ról á þessum tíma. Fyrstu´"fríhelgi" sumarsins en samt fullt af fólki á ferðinni á leið til vinnu eða til að njóta dagsins til fulls. Ótrúlegt að sjá þetta á fríhelgi. Sólin kemur nú upp um kl. 5:40 og dagurinn er enn að lengjast.

Þegar maður er hér fyrir "westan" þá hlustar maður meir á "sveitatónlist" ( Country and Western)en maður er vanur  heima. Þá heyrir maður mikið af skemmtielgum slögurum sem flestir eru bráðskemmtilegir og sumir hafa heyrst í íslenskum útfærslum til dæmis með Brimkló. Mjög gaman að fylgjast með sveitatónlistinni hér enda er hún ein af þessum sérkennum þessa lands og er sannarlega tónlist bolanna! Og höfðar til manns.

Sumt af þessari tónlist minnir á vinsæl íslensk lög og texta. Nokkuð sem maður hefur ekki áttað sig á fyrr. Gæti verið að landnemarnir íslensku hafi flutt með sér ljóðlistina og lögin til Ameríku? Að fyrsti kúrekasöngvarinn hafi verið íslenskur? Það skyldi þó aldrei vera. Landnemarinr voru jú flestir bændur og kunnu vel að sitja hesta og smala enda þeirra fag. Þeir voru oft einmana við  gæta búfjár á sléttunum og voru fullir af söknuði. Kunnu að setja saman ljóð enda það hluti af okkar menningu að kveðast á. Það er svolítið um söknuð í  sveitasöngvunum. Textar sem fjalla um að hundurinn sé dauður, konan farin, hesturinn slappur, bjórinn búinn, kofinn hruninn, veðrið vont eru algeng viðfangsefni oft nokkuð dapurleg einsog við getum stundum orðið.

Þetta ættum við að kanna. Reyna að komast að því hvort það geti verið að við gætum eignað okkur uppruna sveitasöngvanna.  Ekki svo slæm hugmynd. Allavega hefur engin þjóð gert það enn sem komið er. Veit til þess að nokkrir vinir mínir heima á Íslandi eru miklir áhugamenn um sveitatónlistina og nú er spurningin sem vaknar þessi: Er Country tónlistin, þegar öllu er á botninn hvolft, komin frá Íslandi? Eru  Hank Williams ( Hákon Vilhjálmsson), Willy Nelson (Vilhjálmur Njálsson)  og nýjasta stjarnan Kid Rock ( Strákurinn Steinar)kannsi íslenskir?

 

 

New York og Washington

Síðasta vika hefur verið nokkuð sérstök. Félagi Siggi Hall fór heim til Íslands á föstudaginn var frá New York. Við vorum búnir að ákveða að fara til borgarinnar á fimmtudegi og hitta félaga okkar í veitingahúsabransunum um kvöldið. Þegar ég fór  að skoða hótel þessa einu nótt þá kom í ljós  að öll hótel voru á uppsprengdu verði. Það er svo einkennilegt með borgina, sem er reyndar ein af mínum uppáhaldsborgum, að verð á hótelum getur rokið upp einn daginn og niður þann næsta. Þar gildir ekkert annað en framboð og eftirspurn frá degi til dags. Maður getur  td.lent í því að fá hótel eina nótt fyrir $ 169 og næstu nótt í sama herbergi fyrir $ 389.

Við ákváðum því að sleppa því að sofa á hóteli og tókum lestina, troðfulla af fólki, héðan frá Washington kl. 6 um morguninn og frestuðum fundi með veitingahúsamönnunum þar til síðar, en fórum að hitta ritstjóra eins af matartímaritunum hér í Bandaríkjunum, en sá hafði einmitt komið heim á Food and Fun í febrúar. Hann féll alveg fyrir hátíðinni og matnum heima. Hann er nú að skrifa grein um upplifun sína sem verður væntanlega birt nú í sumar. Þá hafði hann einnig áhuga fyrir samstarfsverkefni  Norðurlandanna, Ny Nordisk Mad og Norrænu Matarkynningunni sem var kynnt í VOX, Norræna Húsinu og í Bláa Lóninu á Food and Fun dögunum.

Þetta var mjög áhugaverður fundur sem stóð í 3 klukkutíma. Þar var meðal annars rætt um aðkomu þessa góða útgáfufyrirtækis að Food and Fnu á næsta ári. Í skrifstofubyggingu útgáfufyrirtækisins sem hýsir einnig hið stórskemmtilega blað Wine Spectator var mikið og merkilegt safn vína sem Siggi kunni vel skil á og fór  smá tími í að spjalla um vínmenningu þjóða sem er eitt af áhugamálum Sigga og hann vel að sér í þeim ágæta málaflokki.

Þennan dag var ofsa rigning í borginni og þá er nú ekkert sérstaklega gaman að vera á ferli. Mjög erfitt að fá leigubíla og besta leiðin að fara með neðanjarðarlestinni á milli staða. Á gangstéttunum eru allri með regnhlíf þannig að það er ekki mikið pláss fyrir vegfarendur og allir mjög pirraðir og hálf fúlir. Ekkert sérstakt að vera í borginni á rignigardegi.

Ég fór svo á fund með markaðsfólki matvöruverslunarinnar sem kaupir af okkur matvæli ásamt fulltrúa frá fisksölufyrirtæki að heiman. Þar var rætt um kaup búðanna í auknu mæli á fiski frá Íslandi um leið og rætt var um markaðssetningu á íslenskum matvörum í búðunum á komandi mánuðum. Er nú meðal annars stefnt að íslandsdögum í borginni í september, með svipuðu sniði og gert verður hér í Washington í lok næsta mánaðar.

Siggi fór svo heim til Íslands um kvöldið og ég náði kvöldlest til Washington. En ferðin með lest á milli New York og Washington tekur ekki nema um tvo tíma og fjörtíu og fimm mínútur. Ég keypti mér nokkur tímarít til að lesa á leiðinni og viti menn, enn eina ferðina verið að tala um Ísland í bæði Time og National Geographic Travel. Í Time var heilsíðu grein og glæsileg mynd af Magga Scheving með flotta gulrót í munninum einsog vindill.  Greinin fjallar um fumkvöðla og Magnús á forsíðu þessa efnis þar sem  fjallað er um árangur Lazy Town við að berjast fyrir heilsusamlegu líferni. Mjög jákvæð grein og honum og hans fólki til sóma. Það er líka mjög gaman að sjá í öllum þessum greinum sem maður sér hér að mikið er fjallað um hollustu hreinleika og gæði á Íslandi. Orkumálin, sjávarútveg og landbúnað með jákvæðum hætti og virðist vera sem fjölmiðlar hrífist almennt af landi og ekki síst þjóð.  En nánar um það síðar.

Þessi vika sem nú er að líða hefur líka verið nokkuð skemmtileg. Það er nú verið að ljúka sýningu allra vinsælustu framhaldsmyndaflokkanna í sjónvarpi svo sem American Idol, Dances with Stars, Boston Leagal osfrv. Þá er þetta tíminn sem vetraríþróttunum er að ljúka og sumaríþróttirnar að taka við. Og allt að gerast á sama tíma.

Karfan á fullri ferð og bendir ýmsilegt til þess að það verði gömlu erkifjendurnir LA Lakers og Boston Celtics sem leiki til úrslita. Þó gæti alveg eins farið að Detroit Pistons settu strik í reikninginn því þeir unnu Celtics í Boston í gær með 103 stigum gegn 97. Og það er ekki á allra færi að vinna Boston á heimavelli. En ég er eingilega viss um að Lakers vinna Spurs.

Knattspyrnan er komin í gang og sá ég leik um daginn á milli LA Galaxy og Dallas sem leikinn var í Los Angeles í miklum hita. Leikurinn var sýndur á spænsku mælandi sjóvarpsstöð sem er kannski ekkert skrítið því mér sýnist Suður Ameríkufólkið vera sá hópur sem mest sækir knattspyrnuleiki hér sem komið er. Þrátt fyrir það er mér sagt að sú íþrótt sem mest er stunduð í yngri bekkjum skóla sé knattspyrnan og því smá von um að Bandaríkjamenn fari að sinna þessari göfugu íþrótt meira í framtíðinni . Ég er ekki frá því að þetta hafi verið einn af betri leikjum sem ég hef séð Bandarískt lið spila, það er að segja Galaxy. Það bar svolítið á því að áhrifa Gullitts sé farið að gæta í leik liðsins og léku þeir mjög skemmtilega "flæðandi" knattspyrnu, Nú svo er hokký tímabilinu að ljúka,  mikið af golfi komið í gang sem og kappakstur veðreiðar og hafnaboltinn..

Ég hef svo verið að heimsækja matvöruverslanir hér á svæðinu að lokinni vinnu. Heimsótt vini okkar í Whole Foods sem og samkeppnisaðila þeirra svo sem Traders Joe, Harris Teeter, Wegmans og Giants. Það var mjög gaman að hitta vini okkar og upplifa stemminguna sem nú ríkir í búðunum því framundan er Minningarhelgin eða Memorial Day Weekend. Það er fyrsta helgin sem almenningur leggst í ferðlög og grillar úti. Þessvegna voru allir með hamborgara á tilboðsverði. Hvarvetna mátti sjá skilti sem á stóð "Holiday Hamburgers for the Holiday weekend". Þetta er semsagt fyrsta fríhelgin í sumar og svona ákveðin tímamót veturs og  sumars. Þessu tímabili lýkur svo með "Labor Day weekend" sem er fyrsti mánudagur í september.

Þessa helgi hér framundann í höfuðborginni Washington er gríðarlega mikið um að vera því flestir minisvarðar um fallna hermenn sem fólk vill sjá  eru hér í borginni. Þar má nefna minnisvarðan um Seinni Heimstyrjöldina, Kóreu Stríðið, Vítenam stríðið og Helförina svo eitthvað sé nefnt. Hingað til borgarinnar streyma mótorhjólamenn og konur víðsvegar að og eyða helginni saman. Í fyrra fór ég og skoðaði þessa sérkennilegu en skemmtilegu uppákomu. Þarna voru saman komin, að því að talið er um 100.000 mótohjól, langflest Harley Davidson af öllum gerðum og stærðum. Lögreglan stýrir svo hópakstri sem, tekur um 5 klukkutíma og er sérlega glæsileg sýning.Þarna voru líka áberandi "gömlu" góðu hipparnir sem fyrir 40 árum stóðu við Hvíta Húsið að mótmæla stríðinu í Víetnam. Var allt sama fólkið og alveg einsog þeir voru 1968 nema 40 árum eldri. Hárið farið að grána og þynnast en taglið á sínum stað.

 Allir í gallabuxum, einkennistákni þessarar kynslóðar, flestir með tattú en þau voru aðeins farin að láta á sjá. Þetta var virkilega eftirminnilegt þrátt fyrir að maður sé nú ekki sjálfur mótorhjóla sérfræðingur. Það blundar hinsvegar alltaf í manni draumurinn um að fara með nokkrum félögum á Harley og "krúsa" á Route 66. Það kitlar alltaf og ég öfunda þá sem það hafa gert. En hver veit?

Já en aftur að heimsókninni í búðirnar. Það sem virðist nú vera að gerast er að fólk er að passa uppá budduna hér einsog annarsstaðar enda eru Bandaríkjamenn mjög vel meðvitaðir um verð  og fylgjast vel með. Þetta þjóðfélag er líka svo innstillt á fjármál og verðmyndun að það er aðdáunarvert. Þetta er líka sérlega vinnusöm þjóð einsog þeir vita sem kynnst hafa.

 Þó virðist verð á matvælum  hafa meiri áhrif á veitingastaði en verslunina. Fólk virðist fara minna út að borða en velur að gera betur við sig í mat á heimilinu. Ég skoðaði verð á afurðum hér sem eru í samkeppni við okkar afurðir en það er einkum Gríska jógúrtið sem er nokkuð líkt skyrinu bæði þykkt og tiltölulega lágt fituhutfall. Það kostar kr. 147 dósin þegar skyrið kostar kr. 207. Þá kostar osturinn Höfðingi kr. 363, smjörið kr. 258 svipað og Kerrygold frá Írlandi og Lurpak frá Danmörku sem talin hafa verið með mestu smjörgæðum sem völ er á en okkar smjör skotið sér uppí sama gæðaflokk að mati verslananna.

Þá kostar stykki af Nóa Síríus suðusúkkulaði kr.221, lítri af mjólk kr.96, kíló af lambahrygg frá Nýja Sjálandi kr. 2.766, læri frá sama landi kr. 1.138. Almennt verð á góðum ferskum  fiski er svo um það bil frá kr. 1600 til 2400 kílóið og reyndar allt uppí kr. 4.000 á Alaska Laxi (King Salmon)

Bensínverðið í Bandaríkjunum, þrátt fyrir að vera um helmingi lægra en heima á Íslandi, hefur gríðarleg áhrif á fólk hér. En það er meðal annars vegna þess að þetta samfélag byggir mikið uppá hraðbrautum og akstri. Það kæmi mér ekki á óvart að helmingur þeirra sem sækja vinnu daglega aki um 80 til 100 km á dag. Þeir sem búa á Reykjavíkursvæðinu aka líklega ekki nema um 20 km á dag til og frá vinnu. Áhrifin eru því mjög mikil og meiri en maður hafði gert sér grein fyrir.

Það kom fram í Washington Post í gær að 72% af bensín verðinu er innkaupsverð. 16% er álagning og dreifing og 12% er skattur. Man ekki hvernig þessu er háttað í Evrópu en held að skatturinn þar sé mun hærri. Það er því ekki svo mikið sem hið opinbera getur gert hér til að lækka verðið. í þessu landi.

En talandi um þetta land, land tækifæranna. Það er mjög sérkennilegt en um leið mjög gaman að finna fyrir því hvað vinnusemi hér er mikil og gríðarleg samkeppni á öllum sviðum. Allt er drifið áfram af markaðnum og samkeppni. Í morgun spjallaði ég við strák hér í Cariboo  kaffishúsinu sem ég heimsæki á leið til vinnu. Hann var auðvitað mættur kl 6 í kaffihúsið en í gærkvöld sá ég hann í Whole Foods búð þar sem hann var að afgreiða. Ég spurði hann hvort hann væri í fullri vinnu á báðum stöðum? Hann sagði svo ekki ver. Væri bara frá 6 á morgnana til kl 2 á daginn í kaffihúsinu og svo frá kl. 3 í Whole Foods til kl 10 á kvöldin flesta virka daga. Hann er svo með námskeið í tölvunotkun um helgar og sagðist vinna svona um 70-80 stundir á viku. Þetta er nú líklega einum of mikið en svo þegar ég fór að velta þessu fyrir mér þá eru flestir þeir sem ég á samskipti við í matarbransnanum að vinna svona svipað. ca. 60 til 80 stundir á viku. Sumarleyfi eru svo frá einni og uppí tvær vikur á ári eftir því hvað fólk hefur unnið legni hjá vinnuveitenda.

Og talandi um samkeppni. Hér eru vinsælustu sjóvarpsþættirnir auðvitað íþróttir og á svipuðum slóðum í vinsælu skemmtiefni eru  þættir um keppni. Keppni  í söng, dansi, peningaspili, gáfum, þreki, styrk, málaferlum. Keppt um ástir piparsveina til stúlkna og svo nú það nýjasta að strákar keppast um hylli stúlkna. Keppni um frammistöðu í rekstri fyrirtækja, hver þori að taka mestu áhættuna osfrv. osfrv. Keppnin um áhorf stöðvanna er líka mikil og meira að segja veðurfræðingarnir taka þátt í því með sem "mest spennandi veðurspám"! Þá hefur þess einnig gætt í matreiðlsuþáttum Þar eru vinsælustu þættirnir þeir sem etja spennandi kokkum saman í keppni. Fjallar ekki mjög mikið um gæði frekar um hver sé fljótasur að elda?

Þetta er svo sannarlega enn land tækifæranna en samkeppnin sem aldrei fyrr.

Hátíðarkvöldverðurinn á Rammy´s

Jæja þá fær maður tíma til að skrifa um atburði síðustu daga. Einsog kom fram á síðasta bloggi þá kynntum við Siggi Hall hátíðarmatseðilinn fyrir hinn árlega kvöldverð samtaka veitingahúsa hér á Stór Washingtonsvæðinu á fimmtudaginn var.

Siggi var auðvitað höfundurinn að matseðlinum, sem hann vann ásamt kollegum sínum á Marriott Hotelinu þar sem veislan mun fara fram. Þarna voru samankomnir fulltrúar samtakanna, allt miklir sællkerar, ásamt fulltrúum hótelsins og yfirkokkum. Þá voru þarna einnig fulltrúar frá sendiráði Chile hér í borginni, en allt vínið sem borið verður fram, kemur einmitt frá því ágæta landi sem við höfum átt góð samskipti við.

Það var talsverð spenna í loftinu, ekki síst hjá okkur félögunum, því við vorum jú að kynna fyrir þeim framandi matreiðslu og hráefni sem við erum auðvitað mjög stoltir af.

Hér kemur matseðilinn einsog hann var settur upp af hótelinu:

First Course

Apple Wood Smoked Icelandic Arctic Charr, Shaved Horseradish, Horse Radish Cream, Field Greens Mustard vinaigrette Crusting.

Pasta Course

Icelandic Skyr and Basil Ravioli, Pear and Maytag Stori Dimon Light Blue Icelandic Cheese, Candied Walnuts.

Entrée Course

Icelandic Lamb Loin, Lamb sausage Farce Pinot and Sherry Reduction, Stuffed Zucchini with Mushrooms, Creamed Pomme Dauphinoise.

Dessert Course

Prepared with Skyr and Cheese

Eftirréttirnir voru í raun 4 mismunandi til að gestir gætu valið. En allir voru þeir byggðir á skyrinu okkar góða sem og suðusúkkulaðinu frá Nóa / Siríus. Var mjög gaman að sjá hvað hægt er að gera margt annað skemmtilegt með skyrið en að borða það af djúpum disk með mjólk og sykri.

Á borðum verður svo boðið uppá íslenskt smjör með brauðinu.

Það er óhætt að segja að gestir voru alveg í skýjunum með matinn. Kokkunum sem unnu þetta með Sigga fannst gaman að vinna með íslenska hráefnið og sérfærðingarnir töldu að þetta væri án vafa einn mest spennandi matseðill sem hefði verið á boðstólum á þessari miklu hátíð.  

Svo munu kokkarnir vinna saman að því að skreyta diskana enn betur en við kynninguna og breyta aðeins uppstillingunni. Vonandi fæst Siggi til að senda okkur uppskriftirnar af réttunum öllum  til ánægju.

Það var líka mjög gaman að smakka Pastaréttinn með léttkrydduðu skyri  og Ostasósu úr Stóra Dímon og litlu stykki af ostinum góða. Þetta var framandi réttur en einstaklega bragðgóður og fór pastað vel með ostunum. Eitthvað sem sælkerar gætu þróað áfram.

Þá var bleikjan einstaklega ljúffeng, heit-reykt á hótelinu og er hún þannig borin fram  hið mesta lostæti.

Þegar við lásum svo matseðilinn þá datt okkur í hug að fá leyfi til þess að hafa hann á íslensku og þýða hann svo yfir á ensku. Það er alltaf gaman að koma fólki á óvart um leið og við vekjum athygli á landi og þjóð, menningu og hefðum. Vonandi fæst þessi hugmynd samþykkt.

Hátíðin fer semsagt fram hinn 29 júní sem lokaáfangi  íslandsdaga sem við stöndum fyrir í verslunum Whole Foods og veitingahúsum frá 24 júní með íslenskum kokkum og gestum hér í Höfuðborginni.

Í Washington Post, helgar tímariti blaðsins í dag, sunnudag, er svo fjallað um hátíðina og íslenskra aðila getið sem koma að hátíðinni.

 

Íslenskur matur í sjónvarpi

Á mánudagsmorguninn var sendi FOX sjónvarpsstöðin hér á svæðinu í beinni útsendingu frá eldhúsinu í Marriott hótelinu þar sem matreiðlsumeistarar borgarinnar elduðu íslenskan mat. Þeir fengu smjör, skyr og bleikju sem hráefni. Siggi Hall var viðstaddur og hafði valið hráefnið og fylgdi því úr hlaði. Þessir meistarar eru þrír af fimm sem tilnefndir hafa verið sem Matreiðlsumeistarar ársins 2008.

Tilefnið var að kynna hátíð matreiðlsumeistara  á Stór  Washington svæðinu sem fram fer í Marriott hótelinu hinn 29 júní næstkomandi. Gert ráð fyrir um 16-1700 gestum úr matvælageiranum sæki hátíðina að þessu sinni en hún er nú haldin í 26. sinn.

Þar verða krýndir matreiðslumeistarar ársins, veitingastaður ársins í flokki svokallaðra " Fine Dining" staða sem og fjöldi annara viðurkenninga sem veitt verða.

 Á bostólum á hátíðinni verður einungis borinn fram íslenskur matur sem við Siggi erum nú að undirbúa og í dag verður maturinn borinn fram fyrir stjórn samtakanna, og vonandi samþykktur.

Nánari upplýsingar um samtökin og hátíðina " Annual RAMY Awards Gala"  sem heitir nú Setting The Global Table er hægt að finna á slóðinni:

www.ramw.org

Þar er einnig hægt að sjá tvær úrklippur af fjórum sem sýndar voru undir "08 Ramy´s Chef of the Year "Cook Off" on Fox TV.

Það verður spennandi að sjá hvernig fólki líkar maturinn í dag.

Svo er förinni heitið til New York í fyrramálið á fund og viðtal við eitt  af matartímaritum landsins sem mun skrifa grein um matinn okkar og landið í júní eða júlí heftinu.

 Mjög gott  og virt blað sem sérhæfir sig í sælkeramat og vínum. Nánar um það síðar. Seinnpart dags er svo fundur með fulltrúum Whole Foods í NY um markaðssetningu nýrra afurða í búðunum.

 

 

Siggi á FOX TV

Undanfarna daga hefur verið unnið að undirbúningi að beinni útsendingu á FOX TV5 hér í Washington. Tilefni útsendingarinnar er að kynna árlegan Hátíðarkvöldverð sem fram fer í lok júní sem er nokkurskonar uppskeruhátíð veitingahúsanna á Stór Washington svæðinu.

Þar verður tilkynnt um Matreiðslumeistara ársins, Veitingahús ársins osfrv. Tilefni útsendingarinnar á næstkomandi  mánudag 12 maí er svo að kynna þá matreðislumeistara sem tilnefndir hafa verið sem Matreiðlsumeistarar ársins 2008.

Þeir sem tilnefndir eru í ár eru:

R.J Cooper hjá Vidalia,

Todd Grey hjá Equinox

Robert Wiedmaier hjá Marcel´s og Beck´s

Eric Ziebold hjá CityZen

Michel Richard hjá Citronelle og Central.

 Þess má geta að Michel Richard var valinn matreiðslumeistari ársins í Bandaríkjunum í júní síðastliðnum af James Beard Foundation.

Þrír af þessum meisturum hafa þegar komið til Íslands á Food and Fun þeir R.J. Cooper, Robert og Michel. Sá sem vinnur í ár mun fá boð til Íslands með Icelandair á Food and Fun hátíðina í febrúar 2009.

Í þættinum á máudagsmorgun mun Siggi Hall kynna fyrir þessum tilnefndu meisturum íslenskt hráefni svo sem skyr, smjör, fisk og fleira. Þá verður sett á svið keppni á milli meistaranna sem felst í því að elda íslenska bleikju og nota smjör við eldunina.

Það verður tekið viðtal við Sigga og svo keppendur að lokinni eldun. Siggi er væntanlegur til Washington í kvöld og velur með aðstandendum sjónvarpsstöðvarinnar um helgina matvælin sem verða notuð við eldunina. Þetta er morgunþáttur FOX og allir verða mættir í Listasafn hér við borgarmörkin kl. 6 á mánudagsmorgun en þátturinn er sýndur í beinni útsendingu frá kl. 6 til 9.

Það má nálgast upplýsingar um þessa árlegu keppni á:

www.ramw.org

Þess má geta að okkar verkefni var á síðasta ári valið: RAMW´s Associate Member of The Year

Læt þetta nægja að sinni

Meira um fjölmiðlaumfjöllun í USA

Jæja, held að fyrsta bloggið hafa bara farið ágætlega af stað. Það er þó eitt og annað sem maður þarf að bæta og laga einsog gengur. Gera slatta af mistökum til að byrja með og læra af þeim. Kæmi mér ekki á óvart að útlitið myndi tildæmis skána. Hver veit, mun leita hjálpar fagmanna til að bæta það.

Það var nokkuð umhugsunarefni hvar ég ætti að vista þetta blogg. En sem fyrrum, (gamall) Mogga maður þá var auðvitað ekki um annað að ræða en að slást í hóp þeirra aftur. Einsog ég hef sagt áður, eftir að hafa unnið á Mogganum, einusinni Moggamaður alltaf Moggamaður.

En sumir vina minna sem hættu á blaðinu spurðu sjálfa sig þeirrar spurningar hvort það væri líf eftir Moggann. Flestir hafa fundið annað líf, og nú horfum við á Moggann okkar úr þeirri fjarlægð sem við erum í en með hlýjar tilfinningar eftir sem áður. Nú eru að eiga sér stað breytingar ástjórnun blaðsins og á ég ekki von á öðru en að nýji ritstjórinn muni halda merki Blaðsins okkar á lofti enda sannur Mogga drengur! Til hamingju Ólafur minn með nýja starfið þitt, megi þér farnast vel.

En þá að framhaldi bloggsins í gær. Þar sagði ég frá þeirri ánægjulegu umfjöllun sem landið okkar og maturinn er að fá í ábyrgum, traustum fjölmiðlum hér í Bandaríkjunum.

Það er þannig að öll blöð sem eitthvað mega sín í umfjöllun um ferðir og ferðalög fjalla ávallt mikið um matvæli viðkomani landa og sama er með fjölmiðla sem fjalla um mat. Þeir fjalla líka um ferðir og ferðalög. Það er talið að annar stærsti hópur ferðamanna sem ferðast vegna áhugamála sinna séu þeir sem ferðast saman til að kynnast mat og matarhefðum. Stærsti hópurinn sem ferðast vegna áhugamála sinna er aftur á móti íþróttaáhugamenn.

Þetta er athylgisvert, en kemur samt ekki beint á óvart. Matur er spennandi áhugamál og nú hefur tekist að koma íslenskum mat, matarhefðum og hráefni svo vel á framfæri að ávallt þegar fjallað er um matvæli um heim allan er Ísland þar á meðal einsog kom fram í greininni í DC Modern Living sem ég sagði frá í gær.

Þá hafa matreiðlsumeistarar okkar vakið athygli enda hafa allmargir þeirra tekið þátt í Food and Fun sem og farið til Bandaríkjanna og unnið sem gestakokkar á svokölluðum "Fine Dining" veitingahúsum auk þess sem þeir hafa eldað íslenskan mat í verslunum Whole Foods. Næsta svona kynning fer fram í lok júní næstkomandi.

En þá að fjölmiðlaumfjöllun þar sem Ísland kemur við sögu. Í sjónvarpsþætti Mörtu  Stewart í gær kom allt í einu símaviðtal við konu  sem stödd var við Mývatn í beinni útsendingu. Þessi kona er á ferðlagi um veröldina og heitir Rosie Swale -Pope frá Walse. Rosie sagði frá veru sinni við Mývatn þar sem hún var stödd. Talaði um hvað það væri gaman að elda úti  í náttúrunni úr íslensku hráefni og meira að segja hægt að nota hveravatnið sjóðandi heitt.

Það er hægt að nálgast frekari fréttir af ferð Rosie á

www.rosiearoundtheworld.co.uk/

Condé Nast Traveler.

Í maí hefti þessa virta og útbredda ferðablaðs er fjallað um "heitustu" vetingastaði, hótel, baðstaði og næturklúbba heimsins.  Þetta gerir blaðið árlega og ef ég man rétt þá komst staður Sigga Hall fyrstur í blaðið fyrir um 4 árum. Síðan þá hefur blaðið ávallt valið staði frá Íslandi og nú er það Fiskmarkaðurinn í Aðalstræti. Staðurinn fær mjög lofsamelg ummæli þar.

 Yfirmatreiðslumeistarinn Rósa Sætran fer á kostum við að elda með listilegum hætti Asísku/Amerísku ívafi. Á meðal þess sem nefnt er hvernig Rósa notar steiktan lauk, sem Bæjarsin Bestu eru þekktir fyrir. Þá er nefndur lambakjötsréttur með raspi, með panko og lauk og borið fram með kartöflumús.

Það er svo annarsstaðar í blaðinu valinn einn af fjórum "heitustu" stöðum í Englandi staðurinn Texture sem er að minni bestu vitund er í eigu íslendinga og yfirkokkurinn þar er Aggi Sverrisson. Þar er líka farið einkar fögrum orðum um staðinn og Agga. Meðal þess sem kemur fram að jafnvel þó þér líki ekki við þorsk og hatir þorsk þá verður þú samt að prófa íslensku matseldina hans Agga.

Food and Wine

Í maí hefti þeesa góða blaðs er fjallað um staði sem fólk verður að heimsækja. Fyrirsögnin á þessari grein er "Go List 2008" Heimsins bestu veitingahús( Worlds Best Restaurants Guide). Þar eru valin 72 vetingahús í Evrópu og  eru fjögur í Reykjavík en þau eru 3 Frakkar, Domo, Einar Ben og Fiskmarkaðurinn.  Allir fá staðirnir vinsamleg og mjög jákvæða umfjöllun sem ég get tekið undir af heilum hug og vil nota tækifærið til að óska framangreindum stöðum til hamingju með þennan glæsta árangur.

Sjónvarp

Tveir þættir í þáttaröðum  ( TV series)hafa tileinkað einn þátt sérstaklega Íslandi. Annar er á sjónvarpsstöðinni Travel Channel og heitir "Bizzare Foods" með meistarakokknum Andrew Zimmerman. Frábær þáttur sem sýndur hefur verið um landið allt og í raun margoft á stöðvum þeirra og er enn í sýningu.

Hin þáttaröðin, sem enn er sýndur víða um landið er Chefs A´Field en þeir þættir hafa nú verið tilnefndir til Emmy verðlauna. Í tilefni að því munu meistarakokkarnir Siggi Hall og Jeff Tunks elda dýrindis  íslenskan mat við opnun á stórri Ráðstefnu og Hótel miðstöð með  matar og vínkynningu við nýja hafnarsvæði hér í Washington hinn 16 maí næstkomandi.

 Þá læti ég þetta nægja að sinni því þetta er orðið alltof langt hjá mér en það er nú vegna þess að það fyrir mér  er mjög sérstakt að sjá alla þessa fínu umfjöllun um landið okkar  og afurðir þess hér í virtum útbreiddum fjölmiðlum. Þar er greinilega að vel hefur tekist til við að koma þessari sértöðu landsins á framfæri á undanförnum árum sem mun einungis auka hróður landsins og íslendinga sjálfra.

Svo eru það náttúrlega forkosningarnar í kvöld. Það er mjög spennandi að fylgjast með gangi þeirra. Það er nú öllum orðið ljóst að næsti Forseti Bandaríkjanna verður af orðum toga en hingað til hefur þekkst. Þjóðin hefur ávallt kosið sér leiðoga úr röðum miðaldra hvítra karla.

En nú er enginn slíkur í boði.

 

 

 

Þar kom að því

Jæja þá lét maður loksins verða að því að hefja smá blogg eftir talsverðar vangaveltur og þó nokkrar hvatningar vina, vandamanna sem og þeirra sem deila með mér svipuðum áhugamálum.

Það er nú komið vor  hér í Washington DC höfuðborg Bandaríkjanna, landi  tækifæranna.  Hér er mikið um að vera og mannlífið fjölbreytt og forvitnilegt. Hér eru starfandi um 184 Sendiráð með um 10.000 starfsmönnum. Sumir vilja því meina að Washington sé hið sanna "Alheimsþorp" eða Global Village". Borgin er ekki mjög fjölmenn þó hún sé í flestra huga Stórborg. Hér í borginni búa ekki nema um 600.000 manns. Borgin er skemmtileg blanda af Evrópskri og Bandarískri borg og að mörgu leiti þægileg borg fyrir margra hluta sakir.

Þegar ég hvattur til að hefja þetta blogg sagði einn vinur minn mér að nota bloggið einsog dagbók. Að setja hér saman það sem á dagana hefur drifið og gæti verið upplýsingaveita fyrir komandi tíma. Þannig mun ég reyna að safna saman því sem maður er að fást við hér sem og koma á framafæri við alla vini mína í veitingahúsa geiranum heima, félögum okkar í Food and Fun sem og framleiðendum matvæla og annarra sem áhuga hafa fyrir þeirri útrás íslendinga sem sjá má víða í fjölmiðlum hér í þessu góða landi.

 Það er mjög gaman að sjá allt að því  vikulega fjallað um Ísland og málefni tengdum landinu góða hér í fjölmiðlum. Og sem betur fer allt á jákvæðum nótum. Menn hafa séð það í fjölmiðlum heima hvað Geir H Haarde fékk mikla athygli í New York um daginn. Hillary Clinton hefur svo bent á framgöngu okkar á sviði orkumála og sagt að Bandaríkjamenn geti líklega töluvert af okkur lært.

En auk þessara góða frétta hefur athygli fjölmiðla sem fjalla um ferðamál og matvæli, sem ávallt fer nú nokkuð vel saman, verið ótrúlega mikil síðustu dægrin.

Hér á árum áður var varla minnst á Ísland sem matvælaþjóð í almennum fjölmiðlum sem höfða beint til neytenda. En mikil breyting er að verða þar á og langar mig til að segja ykkur frá nokkrum þeim greinum og umfjöllun sem maturinn hefur fengið.

DC MODREN LUXURY

er tímarit sem gefið er út hér í Höfuðborginni. Þetta er afar glæsilegt mánaðarrit sem einkum fjallar um svokallaðar lúxusvörur og meðal annars um sælkeramat. Í maí hefti blaðsins sem var að koma út er grein með fimm myndum, um Food and Fun á Íslandi. Þar er talað um hátíðina sem slíka og fólk þekkir nú orðið vel. Síðan er fjallað um landið og afurðir þess sem taldar eru sannar sælkera afurðir svo sem lambakjöt, fiskur, ostar, skyr, smjör og aðrar afurðir.

Þá er talað um að Food and Fun hafi leitt til þess að matreiðslumeistarar, "elítan" í kokkamennskunni svosem Jeff Tunks, Robert Wiedmaier, Jeff Buben, Roberto Donna, Michael Richard og fleiri hér í borginni, sem tekið hafa þátt í hátíðinni frá upphafi, hafi leitt til þess að nú sé  Reykjavík nokkurskonar systurborg Washington. Væri það nú ekki slæmt ef af því gæti orðið, ætti að koma þessu á framfæri? Allavega hefur fyrrverandi Borgarstjóri Washington, Anthony Williams komi heim á Food and Fun og núverandi borgarstjóri hinn vinsæli Adrian Fenty hefur sýnt áhuga á að heimsækja Reykjavík.

Þá er vitnað í Kokkastjörnuna Jeff Tunks sem segir meðal annars að þegar hann fór sína fyrstu ferð til Íslands þá hafi hann strax orðið mjög heillaður af gæðum hráefnisins. Læt fylgja með það sem haft er eftir honum í blaðinu: "" A lot of their style in plating is very trendy". Like a Scandinavian furniture shop, that´s their style of food". Jeff hefur farið til Íslands tíu sinnum og meðal annars til að gera sjónvarpsþátt um sjálfbæran íslenskan landbúnað og sjávarútveg. Þátturinn er sýndur reglulega um Bandaríknin og hefur þáttaröðin sem þátturinn er í " Chefs A´Field" nú verið tilnefndur til EMMY verðlauna. Chefs A´Field hefur áður unnið þrenn merkileg og virt verðlaun. Síðan segir Jeff: "I went over there the first time and was blown away by the quality of the ingrgredients".

Síðan er fjallað á jákvæðan hátt um það sem blaðakonan upplifði á Íslandi þessa daga og maður verður mjög glaður að lesa svona greinar. Icelandair hefur unnið mjög vel að kyningu Food and Fun og stuðlað að því með skipulögðum hætti að allir sem að ferðaþjónustu koma njóti góðs af hátíðinni sem hefur vaxið mjög hratt á skömmum tíma.

Held að ég láti þetta nægja að sinni sem fyrsta blogg mitt og segi svo næst frá öðrum áhugaverðum fjölmiðlum sem eru þessa dagana að fjalla um matinn okkar og landið.

 

Þá kemur fram í greininni að íslenskar afurðir fáist í verslunum Whole Foods Markets